[+]
زمان چيزيست که اتفاق ميافتد، زماني که چيز ديگري رخ نميدهد.
داشتم يک ebook رو ميخوندم که توجهم به استمرار اسکرول کردنم جلب شد. با يک سرعت
تقريباً ثابت- و البته نه چندان {خيلي ;) }زياد- به طرف پايين اسکرول ميکردم و اين نوشتهها
به سمت بالا حرکت ميکردند و من داشتم چيزي را ميفهميدم. برايم جالب بود اين گذر الگوها
از جلوي چشم و شکلگيري نوعي تفکر در مغز من به طبع اين حرکت و تغيير. آن زمان به اين
موضوع فکر ميکردم که جالب خواهد بود اگر بتوانيم راهي پيدا کنيم که انتقال مفاهيم با
سرعت بيشتري امکانپذير شود. شايد اين علائم و الگوها که پس از روش تصويرنگاري بسيار
پيشرفته به نظر ميرسيدند، اکنون با افزايش دسترسي { ِ فهرستبندي شده} به اطلاعات؛
ديگر توانايي لازم را نداشته باشند.
به نظرم ميرسد مسالهي اصليي که نياز به حلش داريم، روند عبور زمان در ذهنما و کنترل
اين روند است، هرچند شايد کمي زياده ايدهآلنگرانه باشد اما به فکر ميکنم زياد هم دور از
دسترس نيست.
کتاب جالبي دارم ميخوانم با عنوان فارسيِ « مرزهاي آگاهي - شکلگيري زمان و واقعيت در
عملکرد مغز» نوشتهي ارنست پوپل و ترجمهي دکتر مهرنوش خاشابي. اين کتاب ترجمهاي
است از متن انگليسي با عنوان
Mindwrks; Time and Conscious Experience , Translated into English by: Tom Artin
که آن هم ترجمهاي است از متن اصلي به زبان آلماني از کتاب :
Uber Wirklichkeit und Welterfahrung: By Ernest Poppel
هرچند که متن اصلي در سال 1985 نوشته شده، اما در انتهاي مقدمه، مولف آن را به تاريخ
ژانويهي 1997 امضا کرده و بنابراين زياد هم قديمي نيست. هرچند هنوز قسمتهاي زيادي از
آن را نخواندهام اما در همين دو فصل اول از روند انتخاب شده توسط مولف خيلي خوشم آمده.
عنوان برخي از فصلهاي کتاب را دوست دارم اينجا بنويسم تا ببينيد چقدر جالب است:
-چارچوب همزماني
- آيا مغز به ساعت نياز دارد؟
- ساختار زماني شعر
- آگاهي نامحدود از رؤياها
- لذت و درد:مرز گمشدهي عواطف
- آيا آگاهي وابسته به زبان است؟
- درباره شکلگيري تدريجي ايدهها در ضمن صحبت
خيلي شبيه آگهيهاي تبليغتاتي براي کتاب شد، اما دوست داشتم اين کتاب را بشناسيد. در
ضمن در ليست کتابهاي تازه منتشر شدهي آخر اين کتاب ديدم که جلد سوم از مجموعهي
«خاستگاه آگاهي -در فروپاشي ذهن دوجايگاهي» که قبلاً جلدهاي اول و دوم آن ترجمه و
منتشر شده بود؛ نيز منتشر شده است. اميدوارم ترجمهي اين يکي بهتر شده باشد، هرچند
که بازهم کار همان گروهِ «دکتر پارسا و ديگران» است.
* عنوان اين پست از Richard Feynman گرفته شده است.