جان جهان دوش کجا بودهاي؟ ني غلطم، در دل ما بودهاي.
آه، که من دوش چه سان بودهام، آه، که تو دوش که را بودهاي.
رشک برم کاش قبا بودمي، چون که در آغوشِ قبا بودهاي.
زهره ندارم که بگويم تو را، بي منِ بيچاره کجا بودهاي.
آينه رنگِ تو عکس کسيست، تو ز همه رنگ جدا بودهاي.