[+]  پي‌نوشت

به راستي چرا من دوست دارم در پايان هر نوشته پي‌نوشت اضافه کنم؟
آيا اين مساله به چند عاملي بودن مغز من بر مي‌گردد؟
آيا توانايي بستن کشو‌هاي ديگر و باز کردن تنها يک کشو، همانند آن‌چه ناپلئونِ عزيز ادعا مي‌کرد امکان‌پذير است و حتي آيا اين توانايي لزوماًً به بالا رفتن بازدهي مي‌انجامد؟
آيا همانند آن‌چه که تنوع ژنتيکي مي‌نامند، و موجب بالا رفتن مقاومتِ گونه در مقابل عدم قطعيت‌ها مي‌شود؛ داشتن ذهني با تنوع عاملي بالا باعث توانايي بيشتر در حل مسايل مي‌شود؟
ايده‌اي که دارم بيشتر اين‌‌طور توصيف مي‌شود که وقيتي هدف يافتن راه حلي براي اولين بار است، امکان چنين پيشامدي(يعني رسيدن به هدف با داشتن ذهني پر از عامل‌هايي با توزيع گسترده در فضاي تخصص‌هاي ذهني) بالاتر از زماني‌ست که هدف، انجام درست و دقيق عملي از پيش تعيين شده براي بار صدم؛ باشد.

P.S.: "Complexity » Robustness" (John Doyle)
“Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic.” (Arthur C. Clarke)
“Those who say do not know, those who know do not say.” (Zen saying)